OefenRPG voor Nirosa zonder ni

Besef van tijd en plaats waren dingen uit een ver verleden. Een ver, ver verleden. Zo'n uur geleden, waarschijnlijk. Toen was Sareth net bezig geweest met haar derde drankje. Ze wist niet hoe veel drankjes ze nu verder was, maar het waren er aardig veel. Het was al een aardige tijd geleden geweest dat Sareth zo ontzettend dronken was geweest. Aangeschoten, ja, dat was ze vaak, maar nu was ze zo dronken dat ze geen enkel idee had van waar ze mee bezig was. Ze goot het ene shotje na het andere in haar keel. Na elk shotje stak ze haar tong naar buiten en maakte ze een walgend geluid omdat de alcohol zo slecht smaakte, om vervolgens een nieuw glas tegen haar lippen te zetten. Ze was nu voorbij haar fase om op de bar te slaan en herhaaldelijk te roepen om shotjes. Ze wist nog net haar rug recht te houden terwijl ze op haar barkruk balanceerde en telkens weer op haar glas wees om duidelijk te maken dat ze hem opnieuw gevuld wilde. Maar deze keer wees ze niet op haar glas, nee, er werd er al een neergezet. Ze wist niet precies waarom hij daar werd neergezet maar haar hersenen functioneerden al lang niet zo goed meer dat ze daar achter wilden komen. Ze greep het glas beet en tilde hem op. Sareth was er zeker van dat ze niet de enige was met 'dronken opvliegingen', zeer zeker. Alleen was het probleem met Sareth dat ze sowieso al een aardige slet was en dat alcohol dat zo mogelijk nog meer wist te versterken. En natuurlijk kreeg ze juist op dit moment een van haar befaamde dronken opvliegingen. Het glas had ze al halverwege naar haar mond gebracht, maar ze stopte abrupt met deze handeling. Met een zachte giechel draaide ze het glas om. De ijskoude vloeistof kwam terecht op haar hals en haar borst. Het shirtje dat ze droeg was, oh zo toevallig, spierwit en al gauw plakte deze aan haar huid. Maar ach, ze was dronken, niemand kon haar deze handeling kwalijk nemen. Niemand, behalve misschien het persoon aan wie het drankje toebehoorde. Het persoon dat ze tot voorheen nog niet had gezien, maar die ze van harte welkom had geheten. Opnieuw liet ze die dronken, zachte giechel horen en ze zette het glas terug voor hem neer. 'Hey,' fluisterde ze vervolgens.

Het was hem in het voorbijgaan al opgevallen dat een andere aanwezigheid zich het ook gemakkelijk had gemaakt, daar even verderop in de bar. Een meisje dat hij zo nu en dan eens had gezien, maar niet persoonlijk bij naam kende. En, nu hij zonder dat het echt aan hem op te merken was haar vanuit een ooghoek beter bestudeerde, merkte hij op dat ze al aardig de weg kwijt was. Niet het meest ijverige type op het gebied van gedragen, leek hem. Één ding wist hij in ieder geval zeker, ze had zijn aandacht wel degelijk getrokken. Ongeïnteresseerd nam hij plaats op de kruk naast haar en wenkte met samengeknepen ogen de barman, nadrukkend op het shotje die hij wilde. Hij had een strenge, forse blik, terwijl hij de man aan bleef kijken en hem bijna beval om direct een glas met de pure alcohol voor hem te laten zetten. Misschien was het toch eens tijd dat hij de jongedame vergezelde in het dronkenschap en voordat hij even de kans kreeg om zijn ruwe vingers langs het koude glas te binden, werd het glas sluw bij hem verwijderd. Sceptisch keek hij even naar de lege plek voor hem en liet zijn wenkbrauwen omhoog schieten. Daarna zocht hij naar de plek waar het glaasje was beland en vond deze bij de vrouw naast hem. Langzaam weekte zijn lippen van elkaar en alleen een klein zuchtje kon hem ontsnappen. Een zuchtje van teleurstelling misschien, dat hij zelf niet eerder dat glas kon pakken. Maar voordat hij er erg in had, kreeg hij niet eens de kans om er verder over na te denken, want hij voelde hoe spetters alcohol tegen zijn huid vloeide en de boezem van de vrouw, op een uitdagende, maar ook erg walgelijke manier ondergedompeld werd door de vloeistof die voor een kort moment in zíjn glaasje bevond. Hij fronste even en keek haar geïrriteerd aan, waarna de sinistere blik weer in zijn ogen verscheen. Het kleine amusante lachje die hij altijd op zijn gezicht bestempeld had verdween voor een moment. ‘Seriously, My Love…?’ begon hij nee schuddend, waarna hij zijn zin, gevuld met sarcasme af kon maken. ‘Als je een drankje van me wilde, kon je ook wel even lief glimlachen, dan had je hem ook wel gekregen, want nu zou ik het wel appreciëren als ik mijn drankje ook nog terug kon krijgen.’ Hij zuchtte even en vernam toen dat hij misschien iets verkeerds had gezegd, in ieder geval wist hij dat zij het verkeerd op kon vatten. ‘Ik bedoel niet het drankje dat nu over uw borsten vloeit, want dat zou uiterst walgelijk zijn.’ Zijn stem klonk droogjes, alsof het hem niet veel deerde dat de vrouw zich blijkbaar niet kon inhouden om met haar boezem te schudden en het drankje erin te gieten, achja, ieder zijn gewoontes. Isn’t it?

Sareth wist niet eens waarom ze had gedaan wat ze had gedaan. Het was niet geweest om hem het bed in te krijgen. Zelfs in een dronken bui wist ze heel wat subtielere manieren om dat te doen. Waarschijnlijk had het iets met teasen te maken. Of misschien zocht ze gewoon ruzie, of een gesprek. Het maakte ook niet uit waarom ze had gedaan wat ze had gedaan, er viel nu toch niks aan de veranderen. Maar ze had haar gesprek gekregen. Ze draaide zich op haar barkruk naar de jongeman toe en tuitte haar lippen op zijn opmerking. 'Ah, walgelijk. Dat is een nieuwe manier om ze te omschrijven. Die heb ik nog niet eerder gehoord,' bracht ze uit. Ze had haar vaste dosis verleiding in haar stem, met een kleine hoeveelheid aan ontzetting. Het was inderdaad waar dat ze zoiets nog nooit eerder had gehoord. Of misschien wel, maar dat kon ze zich nu niet herinneren. 'Gewoonlijk ben ik het persoon dat haar drankjes getrakteerd krijgt, maar misschien is het alleen maar eerlijk dat ik je de jouwe terug geef.' Ze stak haar vinger in de lucht om de aandacht van de barman te trekken en wees vervolgens op haar glaasje en die van de jongen die naast haar was komen zitten. Sareth wachte tot haar glas gevuld was en tilde hem van de bar. 'Pardon, meneer. Ik denk dat ik het recht heb om te zeggen dat mijn ondoordachte actie volledig is te danken aan de alcohol-' Ze stopte met praten op te slikken, het glaasje vervolgens in de lucht te steken en te proosten. 'Op.. Op een volgende fase van dronkenschap.' Ze goot het glaasje leeg in haar keel, slikte en schudde haar hoofd met samengeknepen ogen om de smaak van alcohol te... verlichten? Sareth haalde een hand door haar haren, die los over haar schouders en rug hingen. 'God, ik ben zo ongelofelijk dronken,' mompelde ze, waarna ze opnieuw op haar glas wees. Ze keek de jongeman vragend aan, met als vraag of hij ook een refill wilde.

Hij luisterde naar haar stem, die verleidelijk deed klinken met een ondertoon van ontzetting. Een zwakke glimlach beïnvloedde zijn lippen, terwijl hij haar geamuseerd aankeek. ‘Het plaksel die je over je heen goot was uiterst ranzig, daarbij weet je zelf wel dat je borsten goedgevormd zijn en je ze daarbij totaal niet walgelijk kan noemen.’ Klonk het beleefd met de amuse in zijn stem verborgen. Hij moest lachen om de volgende woorden die haar mond verlieten, terwijl het dronkenschap van haar af spatte. Daarbij zag hij hoe hij een nieuw glaasje vond tegenover hem met dezelfde soort drank die aan haar boezem plakte.’Cheers.’ Zijn vingers krulde om het glas, terwijl hij het in één keer in zijn keel liet gieten. Het brandende gevoel van de Alcohol liet zijn smaak pupillen doen tintelen en met een voldaan gezicht keek hij naar de jongedame met de spierwitte lokken naast hem. Het onduidelijke gemompel was ook een teken dat ze al ver heen was en inmiddels was zijn zwakke glimlach al omgetoverd naar een terechte grijns. ‘Oh please, sweetie, deze is voor mij,’ zei hij nee schuddend naar haar, toen hij doorhad dat ze wilde vragen om twee nieuwe glazen. Gauw stak hij zijn hand op en eiste weer met zijn kille blik twee glazen.

Sareth knikte, als antwoord op zijn reactie over het walgelijk-gebeuren. Ze plaatste een hand op de rand van haar barkruk en ging wat verzitten. Had Sareth al eens verteld welk effect woorden als sweetie op haar hadden? Nee? Wel, het zou ongepast zijn om dat in alle detail te bespreken maar waarschijnlijk is het wel duidelijk wat er wordt bedoeld. Sareth had wel iets met die woordjes, die koosnaampjes. Liefje, schatje, popje. Ergens waren ze neerbuigend, sarcastisch, misschien zelfs gemeen bedoeld. En dat was precies wat haar aansprak. Dat gemene, dat neerbuigende was iets dat Sareth altijd wel kon verwelkomen. Ze wist niet wat het was. Misschien had het te maken met haar eigen arrogantie, met het feit dat zij meestal leidde. Misschien had het inderdaad te maken met het feit dat ze het prettig vond wanneer iemand anders de leiding nam. Wanneer iemand op haar neerkeek en neerbuigend tegen haar deed. Het is niet nodig om te zeggen dat Sareth een twisted persoon was. Dat ze lichtelijk gestoord was, raar. Al zag Sareth zichzelf niet zo, elk ander persoon zou dat waarschijnlijk wel doen. Maar ach, dat is niet zo bijzonder. Ieder ander zou raar worden aangekeken wanneer zijn of haar seksuele fantasieën bekend werden. Wel goed, Sareth toonde dus een geamuseerd lachje op zijn aanbod om haar te trakteren en wachtte braaf tot haar nieuwe glaasje voor haar stond. 'Dus..' sprak ze, toen het nieuwe glas voor haar neer werd gezet. 'Waar proosten we deze keer op?'