OefenRPG voor Rosa omdat daarom

Het was niet de eerste keer dat Sareth vond dat ze wel een drankje kon gebruiken. Het was niet de eerste keer dat ze vond dat ze hard genoeg had gewerkt voor een dag en dat ze daar best een beloning voor verdiende. Bij Het Plot werd niet gedaan aan beloningen of complimenten. Nu was dat niet een erg groot probleem voor Sareth. Ze was altijd al aardig goed geweest in het geven van complimenten aan zichzelf. Ze kon zichzelf redelijk de hemel in prijzen, dus was ze van mening dat ze zichzelf ook wel een beloning kon schenken. Nu was het probleem dat die beloning hier moeilijk was te vinden. Niet op de schaal die zij zichzelf voorschreef. Maar natuurlijk, natuurlijk had Sareth die beloning na enige tijd wel gevonden. Hij was perfect, precies wat ze nodig had. Het was wat ze zichzelf normaal cadeau deed, maar dan net iets chiquer. Ze had zichzelf in een jurk gehesen, een paar hoge hakken aan haar voeten getrokken en haar haar opgestoken. Enkele plukken vielen over haar borst. De jurk die ze droeg was diep blauw en reikte tot de grond. Aan de rechterzijde van de jurk zat een enorme split, die huid blootlegde tot aan haar heup. De stof was van glanzend zijde en voelde ongelofelijk zacht tegen haar huid. Sareth was er niet zeker van dat ze zo gekleed moest, maar ze wist dat de bar waar ze naar op weg was voor rijke, hoogstaande mensen was. Het maakte niet uit of anderen niet gekleed gingen zoals zij dat deed, ze zou in ieder geval tonen dat ze belangrijk was. Ze zou in ieder geval zorgen dat ze niet weggestuurd zou worden. De stof streek tegen haar benen terwijl ze zich voortbewoog. Ze had zich laten vertellen waar de bar te vinden was en ze had nu eindelijk de deur bereikt waarachter de alcohol scheen te vloeien. Ze plaatste haar hand op de deurklink en duwde hem naar beneden. Zodra ze de deur open gooide, rook ze de alcohol. De verschillende dranken drongen haar neus binnen. Bier, whiskey, champagne. Sareth haar gezichtsuitdrukking veranderde direct. De serieuze, licht chagrijnige blik maakte direct plaats voor een glimlach. Met deze glimlach, waarbij ze een klein beetje tand liet zien, stapte ze de ruimte binnen en bewoog ze zich naar de bar. Ze nam plaats op een van de hoge barkrukken en stak haar hand op. De barman draaide zich naar haar op en trok vragend zijn wenkbrauw omhoog. 'Een glas champagne,' bestelde ze.

Flynn had totaal geen problemen gehad met die missie die hem deze keer opgelegd was – al had hij amper begrepen wat precies de bedoeling was geweest. Hij was de nogal chique bar ingegaan, zoals beloofd, en had geprobeerd zo onopvallend mogelijk te zijn – dat ging hem overigens een stuk gemakkelijker af dan hij gedacht had, in dat pak dat hij droeg. Iedereen leek hier uitgedost te zijn alsof het hier allemaal een groot feest was en, tja, dan daagde je Flynn behoorlijk uit zich ook zo te gedragen. En dat al helemaal wanneer dit alles geregeld werd door een zekere geheime organisatie.
Hij was de tel kwijt geraakt, dus hij had geen idee aan het hoeveelste glas champagne hij zojuist begonnen was, maar het was genoeg geweest om hem de reden van zijn bestemming in deze bar te doen vergeten. Ging goed, die missie. Waarschijnlijk had hij zich voor zijn kop geslagen als hij nuchter geweest was. Helaas, Flynn was die nuchtere periode al een tijdje voorbij, maar wat maakte het ook uit, hij viel in ieder geval niet op tussen alle andere chique geklede mensen die giechelend met hun dure glazen elkaar de hemel in prezen en in een stomme bui vertelden hoeveel geld er wel niet in hun kluizen lag. Zulke gesprekken afluisteren was waarschijnlijk niet de missie die hij diende uit te voeren. Hij had wel vaag het idee dat hij hier zat met een reden, maar wat dat precies was? Het zou vast niet belangrijk genoeg geweest zijn om te onthouden.
Enkele barkrukken naast hem had zojuist een jongedame plaatsgenomen. Flynn kende haar niet, of misschien lag dat aan de staat waarin hij verkeerde, maar ze was voor hem interessant genoeg om aan te spreken, en aangezien hij toch niets beters te doen had, stond hij op, om vervolgens naast haar plaats te nemen. ‘Goedenavond,’ was het eerste dat hij zei. Hé, zijn gedachten waren niet helemaal helder meer en wanneer dat bij Flynn het geval was en hij niet zo goed meer was in nadenken, waren zijn begroetingen ook niet ontzettend origineel. Blame it on the alcohol.