Druppels vielen op de grond, duizenden druppels. Op sommige plekken bleven ze liggen en vormden ze diepe plassen. Op andere plekken trokken ze de grond in om vieze, grote modderpoelen te creëren. Hoe erg Sareth dit weer ook haatte, hoe graag ze dan ook binnen zat met een kop thee en een deken om haar heen, toch was ze buiten. Ze had natuurlijk een reden om buiten te zijn. Meerdere zelfs. Een van die redenen was de sigaret die ze tussen haar middel- en wijsvinger hield. Een andere reden was dat ze nog altijd een hele hoop te vergeten had. Dat ze nog altijd haar best moest doen om niet te denken aan wat ze niet meer had. Ze moest haar gedachten afleiden, anders zou ze zich oprollen in een balletje om vervolgens te verdrinken in zelfmedelijden.
Ze moest toegeven dat ze zichzelf, zelfs met deze twee redenen, herhaaldelijk afvroeg waarom ze ook alweer buiten liep. Het weer was hooguit deprimerend. Ze was van plan geweest haar capuchon op te zetten, maar dit had na de eerste drie minuten buiten al geen zin meer. Pas later bedacht ze zich dat het misschien toch slim was geweest als ze een van de jassen aan had gedaan die ze toegewezen had gekregen. Eigenwijs als Sareth was, had ze dat niet gedaan. In plaats daarvan had ze een vest aangetrokken, met het idee dat dit wel genoeg zou zijn. Terwijl ze buiten rond liep, terwijl ze naar haar voeten keek en herhaaldelijk trekken van haar sigaret nam, werd haar vest steeds zwaarder. Hij begon aan haar schouders te trekken en de armen begonnen te lubberen. Ze slaakte een diepe zucht en nam vervolgens een trek die nog veel dieper was. De sigaret liet ze tussen haar lippen steken terwijl ze stilstond om haar druipende haren uit haar gezicht te vegen. Het vest dat nog maar weinig warmte bood, sloeg ze dichter om zich heen. Ze haalde de sigaret weer uit haar mond en blies de laatste rook in de vochtige lucht. De rook verdween snel, alsof hij nooit had bestaan. Alleen de sigaret tussen haar vingers zou nog kunnen bewijzen dat ze hier ook daadwerkelijk aan het roken was. Zelfs de rookwolkjes die uit haar mond kwamen, zouden haar niet verraden. Zelfs zonder dat ze rook inhaleerde, vormde haar adem kleine wolkjes. Dus, het was best zo. Sareth zag geen enkel probleem in de sigaret die ze aan het roken was. Het enige probleem dat ze zag, was de verschrikkelijke kou.
Index 
