They leavin' bro

Met felle, rake klappen raakten haar vuisten de boksdummie. De elastische windsels die ze om haar handen heen had gebonden, waren inmiddels niet zo wit meer, maar smoezelig en lichtelijk bebloed op haar knokkels. Waarschijnlijk zouden die dingen aan haar knokkels vastplakken zodra ze ze er af wilde halen, maar ze kon het er ook zo lastig op laten zien, in verband met infecties enzo, maar ze moest tenslotte ergens haar frustraties ergens op uiten en dan waren dummies de beste optie, mensen volop hun gezicht meppen uit het niets was ook weer zo.. Nee, dat zou waarschijnlijk niet een verstandige actie zijn. Haar lange, blonde haren had ze ingevlochten en hing onderop haar rug. Ze hield van haar lange haren, maar tijdens het boksen - ook voor haar identiteitswissel - zat het toch vaak wel in de weg, omdat ze zichzelf altijd in haar gezicht wist te slaan met haar haren, maar ze vond het een te leuk tijdverdrijf om op te geven en daarnaast ging ze anders mensen slaan, ze had een lichtelijk agressieprobleem. Het ene moment erger dan het andere, maar als ze zich onprettig of ongemakkelijk voelde, dan kon je er op rekenen dat ze niet het beste gezelschap zou zijn, tenzij ze haar agressie kwijt kon, zoals nu.

Shae kwam voor de eerste keer de trainingszalen binnen, maar wat ze zag was niet ontzettend indrukwekkend. Ze klaagde natuurlijk niet, maar het was niet zo geavanceerd als de rest van het gebouw, hoewel ze ook niet echt wist wat ze dan wel verwacht had. Iets anders, in ieder geval. Er waren geen lessen gaande, maar er was wel een ander iemand, een jonge vrouw. Shae kon zich niet herinneren of ze haar tijdens de inwijdingsprocedure ook had gezien of dat zij in de andere groep had gezeten, en eigenlijk maakte het ook niet zoveel uit. Ze keek een tijdje naar het meisje terwijl ze zelf ook haar handen wat bescherming gaf door er witte windsels omheen te winden, waarna ze haar haar in een staart bond. Het was niet helemaal duidelijk of het meisje haar aanwezigheid op prijs zou stellen of niet, maar daar was verder ook niet veel aan te doen, dus liep Shae eveneens naar een van de boksdummies en ging ze klaarstaan. Ze kon niet zeggen dat ze heel veel ervaring had - een paar jaar judo en wat kickbokslessen op school waren het enige geweest waar ze ooit in getraind was, maar haar conditie was goed en ze had heus wel wat geleerd het afgelopen jaar. De boksdummies voelden anders dan de lichamen van echte mensen - natuurlijk, dat had ze wel kunnen verwachten - en het duurde even voor ze de smaak te pakken had gekregen, maar na een tijdje merkte ze hoe fijn het was om je even uit te kunnen leven op de dummies zonder bang te hoeven zijn iemand pijn te doen. En ze voelde alle frustratie die ze de laatste dagen had gevoeld uit haar lichaam sijpelen, wat misschien nog wel het beste gevoel was.