Dominic "Nic" Johnson [E]

ALGEMEEN
Volledige naam: Dominic Johnson
Betekenis: Dominic komt van de laat Latijnse naam Dominicus met de betekenis “of the Lord”. De naam werd traditioneel gegeven aan kinderen die op zondag geboren werden - en het toeval wil dat Dominic inderdaad op een zondag is geboren. Zijn achternaam betekent een simpel “son of John” en dat zal vast het geval zijn geweest toen de achternamen geclaimd werden.
Roepnaam: Dominic
Bijnaam: Johnson of Nic, hij luistert naar beiden en als je nog meer suggesties heb, ga gerust je gang. Dominic is wel het type om overal naar te luisteren, belediging of niet.
Leeftijd: 21 jaar oud.
Geslacht: Mannelijk.
Geloof: Dominic is in een orthodox christelijk gezin opgevoed en heeft daar nog wel een aantal persoonlijke standpunten, principes en gewoonten aan over gehouden, maar echt christelijk durft hij zichzelf niet meer te noemen. In zijn gezin heeft hij namelijk kennis gemaakt met de meest pure, echte vorm van het christendom en zijn huidige geloof lijkt daar in de verste verte niet meer op.
Geaardheid: Dominic is biseksueel, maar dat hij mannen ook wel enigszins aantrekkelijk vindt, laat hij nauwelijks merken. Volgens het geloof - dat waarmee hij is opgevoed - is het namelijk onnatuurlijk om op hetzelfde geslacht te vallen en dat hebben zijn ouders hem ook vrij hardhandig bijgebracht, net zo als ze hem de andere principes ook met harde hand hebben bijgebracht.

INNERLIJK
Karakter: Het is heel goed mogelijk dat mensen, aspirant agenten twijfelen aan het motief waarmee Dominic het Plot is binnengebracht en naar alle eerlijkheid, dat motief laat hem ook nog wel eens twijfelen. Sterker nog, hij begrijpt het motief af en toe niet eens goed. Naar wat hij begrijpt hebben ze een vechter in hem gezien, het soort persoon dat zich met gladde praatjes uit de meest nare situaties weet te redden en elke belofte die zijn lippen verlaat is op een manier zo geloofwaardig, dat er een vreemd soort vertrouwen op hem gebouwd kan worden. Het soort vertrouwen dat eigenlijk helemaal niets waard is, maar om het motief waaronder hij is binnengebracht dus écht te begrijpen, moeten we waarschijnlijk helemaal aan het begin beginnen. Dominic is iemand met twee kanten, maar écht twee hele duidelijke kanten. Iedereen heeft goed en kwaad in zich en in de meeste gevallen is dit in balans, in andere gevallen is er slechts één overwinnaar en dat kan zowel goed als slecht zijn, maar bij Dominic is er iets opvallends dat binnen hem plaatsvindt. Misschien heeft hij zelfs wel drie kanten. Eén goede, één kwade en één Dominic. Dominic is de balans tussen de twee kanten, die binnenin hem om de overhand lijken te vechten. Zijn “slechte” kant blijkt echter in veel gevallen de overwinnaar. Deze kant is een leugenaar, een bedrieger en een egoïst. De enige die hem kan interesseren is hij zelf en voor zelfbehoud is hij in staat alles op te offeren. Leugens zijn dingen die zijn lippen moeiteloos verlaten en deze kant heeft een bepaald soort charme. Gevaar met een vreemde aantrekkingskracht. Het punt is echter dat Dominic niet alleen een “kwade” kant is. Zijn “goede” kant is de kant die bij zijn geloof hoort, bij alles wat hem als kind is bijgebracht - op de meest hardhandige wijze. Deze kant volgt de regels die hem in het hoofd zijn geprent en is, in principe de onschuld zelve. Je zou kunnen zeggen dat de “kwade” kant in Dominic is ontstaan uit opstandigheid, uit het zich willen verzetten tegen de zware regels van zijn ouders en uit zich willen afsplitsen van de rest van de familie, maar schijnbaar is iets in zijn hoofd daarbij doorgeslagen, waardoor het lijkt alsof er twee - misschien wel drie - aparte personen binnenin hem leven. De kant die zijn geloof volgt, die de regels opvolgt en de kant die van dit alles geheel het tegenovergestelde doet. Maar dan heb je ook nog Dominic. De “echte” Dominic, om het zo maar even te zeggen. Hij is de persoon die balans tussen de twee kanten probeert te vinden en van de drie kanten, na het “slechte” het vaakst overwint. Deze kant wil the best of both worlds, als je begrijpt wat ik bedoel, maar toegegeven: heel gemakkelijk is het niet. Hoe kan het ook gemakkelijk zijn, als alles binnenin je het gevecht met elkaar aangaat? Bij Dominic is het altijd de vraag welke Dominic je voorgeschoteld krijgt.
Sterke punten: Door zijn persoonlijkheid zijn Dominics sterke en zwakke punten misschien wat moeilijk te definiëren, maar helemaal waardeloos is hij gelukkig niet - anders zou hij ook niet bij het Plot zitten, of wel soms? Dominic kan goed met wapens omgaan en heeft een goede verdediging. Hoewel vechtsporten niet echt zijn ding zijn, weet hij zich in een gevecht toch aardig te redden. Verder is hij gluiperig en goed in het afhandig maken van bepaalde informatie en bij ondervragingen weet hij de waarheid altijd handig te verdraaien. Een uitstekende leugenaar dus. Hij is echter - eenmaal op “goed” ingeschakeld - ook behulpzaam en onzelfzuchtig. Zijn balans-stand is daarbij gefocust op het bewaren van de vrede en zo min mogelijk fouten te maken, die andere omstandigheden kunnen beïnvloeden.
Zwakke punten: Zijn “slechte” kant is uiterst egoïstisch en geeft ook alleen maar om zichzelf. Hij heeft weinig tot niets voor anderen over en dat hij daarbij misschien zelfs een bondgenoot moet uitschakelen, daar draait hij zijn hand niet voor om. Zijn wisselende karaktertrekken zijn bovendien zijn grootste zwakte, omdat hij op een bepaald punt eigenlijk totaal niet in deze omgeving thuishoort - wat zijn andere kwaliteiten dan toch weer compenseren. Daarbij heeft hij in zijn jongere jaren een ongeluk gehad, waardoor hij aan één kant blind is - zijn rechterkant, mocht je het willen weten.
Interesses: Dominic houdt van lezen, héél véél lezen. Hoewel het feit dat hij aan één oog blind is hem dat een lange tijd niet gemakkelijk heeft gemaakt. Nu weet hij zich echter al veel beter te redden. Wat hij leest varieert behoorlijk, maar hij heeft ook nog een Bijbel waar hij soms met zijn neus induikt. Verder bestudeert hij graag mensen en zijn omgeving. Ook is trainen een welkome afleiding in zijn leven.
Houdt van: Structuur en overzicht, hoewel dat in zijn leven niet vaak mogelijk is. Buiten dat heeft hij een voorliefde voor zijn pistool en het vrouwelijk schoon. Hoewel, mannen zijn af en toe ook niet verkeerd, maar dat laat hij - zoals al eerder gezegd - zelden merken. Het bestuderen van anderen is daarnaast ook een geliefde bezigheid, net zoals trainen.
Houdt niet van: Mensen die hem tegenspreken of lastigvallen. Te veel vragen, die naar zijn mening toch nergens op slaan en mensen die zich met hem proberen te bemoeien, terwijl hij daar geen zin in heeft. Bemoeizucht en zelfzucht kan hij - in een aantal variërende gevallen - niet uitstaan.
Angst: Hij is bang het zicht aan zijn andere oog ook te verliezen en voor vuur.

UITERLIJK
Lengte/bouw: Dominic is gespierd en gehard, te danken aan de opvoeding die hij als kind gewend was. Hij heeft in de jaren die hij zelfstandig doorbracht veel meegemaakt en daarbij veel getraind. De spieren zijn echter niet van overdreven proporties en staan hem over het algemeen goed. Hij is zo’n één meter negenentachtig. Het kan iets meer of minder zijn, want de laatste keer dat hij zich gemeten heeft, is al weer een tijd geleden.
Huid: Dominic heeft een egale, blanke huid met hier en daar wat sproeten en moedervlekjes, maar niets te opvallend.
Haar: Zijn haren zijn blond en vallen vaak in warrige pieken om zijn gezicht, veel bijzonders doet hij er dan ook niet mee.
Ogen: Zijn ogen hebben - mede dankzij een ongeluk als kind - twee verschillende kleuren, waarvan er één helder blauw is en de ander een soort melkachtig blauwgrijs, alsof de kleur uit zijn iris vaal is geworden. Het ongeluk betrof overigens een mes in zijn ogen, een niet al te bijzonder vleesmes met zijn vader aan het heft en de boodschap dat hij “blind moest worden voor zijn zonden en de verleidingen die Satan hem bood”. Hij heeft daar dus het blind zijn aan zijn rechterkant aan overgehouden, plus een groot litteken dat schuin over hetzelfde oog loopt. Dat is ook de voornaamste reden dat hij meestal een ooglapje draagt, hoewel dat ook lang niet altijd. Het ooglapje is daarbij niet groot genoeg om het hele litteken te verbergen.
Kleding: Buiten de kleding van het Plot draagt Dominic graag simpele jeans, met daarover een t-shirt of een overhemd. Zijn kledingstijl is over het algemeen weinig bijzonders, dus ziet hij het niet per se als een beperking dat hij kleding van het Plot moet dragen. De kleding sluit immers goed aan op zijn persoonlijke kledingstijl.
Speciale kenmerken: Dominic heeft een groot litteken over zijn rechteroog en de oorzaak daarvan heeft er ook nog eens voor gezorgd, dat hij aan die kant blind is. Buiten dit is er echter weinig op zijn lichaam aan te merken. Er zitten nog wel wat kleinere littekens op zijn lichaam, maar die stellen niet bijster veel voor naast het litteken bij zijn oog. Hij heeft een kruis op zijn borst getatoeëerd staan en draagt bovendien ook altijd een ketting met een kruis eraan. Aan diezelfde ketting zijn ook nog twee kleine, nauwelijks op te merken hartjes bevestigd, die symbool staan voor zijn twee zusjes.

EXTRA
Familie: Hij weet niet hoe het met zijn familie is gesteld, maar hij is opgegroeid met een vader, moeder en twee zusjes - een tweeling.
Verleden: Dominic is opgegroeid in een zeer christelijk huishouden, zoals al eerder is gezegd en heeft een relatief zwaar leven gehad. Hij diende te leven naar honderdduizend regeltjes en als hij die niet op precies die juiste manier opvolgde, dan mocht hij zijn fouten voelen, in plaats van alleen zien. Om die reden is Dominic eigenlijk zijn gehele leven mishandeld. Zijn natuurlijke aanleg om de regels op te volgen, bleek niet echt een aanleg en hij leek in de ogen van zijn ouders altijd iets fout te doen. Elke keer wisten ze een manier te vinden om hem te straffen voor zijn daden en hadden ze het eens niet op hem gericht, dan wierp hij zich vrijwillig voor hun klauwen. Dat was wat hij als zijn verantwoordelijkheid zag, want zijn zusjes waren de enigen uit het gezin die hem werkelijk dierbaar waren. De klappen die hij voor hen opving waren zwaar, zwaarder dan de eigen straffen, want hij hoorde “te accepteren dat zijn zusters ook gestraft werden”. Hij hoorde “zich niet te bemoeien met de dingen waar hij zijn neus niet in hoorde te steken” en “zijn zusters verdienden de klappen net zo goed, want ze volgden het geloof niet op de meest correcte manier op”. En hoewel hij zich daar bij neer hoorde te leggen, kon hij dat niet. Hij kon niet toekijken hoe zijn jongere zusjes werden geslagen voor fouten waar ze niets aan konden doen. Elke keer offerde hij zich op om hun straf onder ogen te komen, om hun zonden van hun schouders te tillen en ze als de zijne op te nemen. Hij was een zondig wezen in de familie en toen hij zeventien werd, besloot hij weg te gaan. In dezer tijden had het opstandige in hem zich al lang en breed ontwikkeld, bewees zich elke keer als zijn zusjes ten prooi dreigden te vallen aan zijn ouders, maar op een gegeven moment kon zijn lichaam, zijn vrije wil de behandeling niet langer verdragen. En hij wilde niets liever dan zusjes met zich meenemen, maar dit kon hij niet. Hij beloofde zijn ouders elke zonde die ze nog zouden begaan over te nemen. Hij zou hun zondebok worden, als zij beloofden hen geen kwaad te doen in zijn afwezigheid en die belofte deden ze. Een belofte die niet gebroken mocht worden, aangezien ze hem uit de naam van het geloof hadden gedaan en zo geschiedde het. Het feit was echter dat er een brand uitbrak in het huis, vlak na zijn intrek hierin en zijn ouders verweten hem hiervoor. Het was God die zijn zonden met het vuur uitwiste en Satan die hem via de vlammen een bezoek kwam brengen, hem mee zou nemen. En wel, de directe confrontatie met het vuur beangstigde hem. Hij ging terug naar zijn ouders, die hem ondanks zijn leeftijd nog altijd als grofvuil behandelden en op zijn negentiende joegen ze hem - dit maal eigenhandig, in plaats van dat hij vrijwillig ging - het huis uit. Zijn zonden werden hen te veel, het legde een vloek op hun bestaan en dat konden ze niet verdragen, zo stelden ze en daarmee basta. Hij zocht het zelf maar uit, moest zijn eigen boontjes doppen en o wee, als hij ooit nog eens contact zou zoeken. Ze zouden God persoonlijk opdragen hem aan Satan over te leveren. Hij was niet welkom in hun huis of in hun buurt. De reden dat hij pas zo laat bij het Plot is binnengebracht, is door de twijfels die zijn hele bestaan eigenlijk met zich meebracht. Hoewel er zeker sterke kanten aan hem waren, maakten zijn mindere kanten de beslissing moeilijk, maar na tijden van bestuderen is blijkbaar toch het besluit genomen hem bij het Plot te laten. Hoewel hij zich natuurlijk nog wel moet bewijzen, wil hij niet sterven, maar dat terzijde.
Overig: Niet van toepassing, N.V.T.

Plaatje:

Spoiler:

Spoiler:

Spoiler:

Goedgekeurd!

I like him